"Misafirlik" Bitti.

Arıcı Metin'in değerli izleyicileri, bundan önceki yazımızda, arılığımıza gelen geçici misafir arılardan söz etmiştik. Bu geçici misafirlik bu hafta sonunda bitti.
Arkadaşımıza sipariş verip ortadan kaybolan kişi yüzünden elde kalan arılar bu hafta sonunda yeni sahipleri ile buluştu. İlk parti arı Cumartesi akşamı, ikinci partisi de Pazar günü yeni mekanlarına aktarılmış oldu.
Burada dikkatimi çeken husus, arıcıların hayatla barışık insanlar oldukları idi. Arıcı arkadaşlarımızın bazı kusurları var. Masrafları düşürebilmek için her şeyin ucuzunu arayanları ve ucuzu ararken kaliteden vazgeçenleri var. O tip arıcılar, maalesef arıcılığın gelişim hızını düşürüyorlar. Aslında onları kınamak yerine anlamaya çalışıyorum. Bir açıdan baktığınızda onlar da haklılar. Arıcının en büyük sorunu, balı üretmek değil. Ürettiği balı satabilmek. Balını satacak müşteri bulamayınca elindeki balı yok bahasına satmak zorunda kalan arıcı, maliyeti düşürebilmek için işin ucuzuna kaçıyor. Ancak arıcı o yılı kurtarırken geleceğini kaybettiğinin farkına varamıyor.
Neyse biz onları geçelim. Cumartesi günü arılarını almaya gelen arkadaşımız, Adalet Bakanlığı'ndan emekli ve Beypazarı'nda arıcılık yapıyor. Görmüş, geçirmiş, güvenin en önemli şey olduğunu biliyor ve inanıyor. En güzeli de kendiyle barışık, gülmeyi, yaşamayı seviyor. Pazar günkü misafirlerimiz ise Sincan'dan geldiler. Birisi arıcılığa yeni başlamış ama, hayatı seven, kendileriyle barışık insanlar.
Özetlersek, karton kutulardaki misafir arılar gitti, mekanda arılarımızla başbaşa kaldık. Hoşça kalın, sevgiyle kalın.