Arıcılığa nasıl başladım

2002 yılı Mart ayında emekliye ayrılırken Arıcılık ve Ankara Tavşanı yetiştiriciliği konusunda araştırma yapmaya karar vermiştim. Her iki alanda da belirli bir eğitim görmeden başlamayı da planlamıyordum ancak arıcılık konusundaki kararımı Ayaş Tekke köy muhtarı Mahmut Çamözü değiştirdi.
2002 İlk baharında Muhtarın kovanlarına arı alma işini konuşurken "Metin bey sen niçin arıcılık yapmıyorsun?" diye sordu.
- "Ben de niyetleniyorum ancak arıcılıktan hiç anlamadığım için bir eğitim aldıktan sonra yapmayı düşünüyorum" dedim.
- "Çok kolay Metin bey ben de yardımcı olurum" deyince akan sular durdu ve Muhtarla birlikte TKV'nin Kazan'daki arıcılık merkezine başvurduk. Telefonda bize, bölgeye gelmiş Muğlalı arıcı Veli Okur'a gitmemiz söylendi.
Muhtarla beraber Veli Okur'u bulduk, beşer çıtalı arı isteğimizi ilettik. Bir süre sonra bizi arayan Veli Okur arıların hazır olduğunu söyleyince arıları aldık ve arıcılığa başlamış olduk. (Muğla arılarının iç anadolu şartlarına uymadığını sonradan öğrendik)
Arıcılığa başlama ama ne başlama!
Ben kovanları seyrediyor(d)um, arılar da beni!.. Maskeyi giyiyor, kovanın etrafında dönüyorum, biraz cesaret kazanınca kovanın kapağını açıyorum arıların kendini rahatsız eden bir acemiye yönelmeleri üzerine tırsarak kovanın kapağını tekrar kapatıyorum.
Tabii ben kendi kendime cesaret kazanma turları yaparken günler geçip gidiyor…
Hiçbir hazırlığım olmadığı gibi, Muhtardan da yardım alamıyorum. Muhtarın Şekerpancarı tarlasındaki işler yoğunlaşmış, traktörü arızalanmış, kısaca "koyun can derdinde".
Baktım olacak gibi değil, sağdan soldan bulduğum kitapları karıştırıyorum "teşvik şurubu" veriyorum ama neyi niçin yaptığımı bilmeden. Yaptığım bu işler sırasında iki kovanda ana arı ölüyor, diğer kovanlar bol bol oğul veriyor ama tabii ben arıların derdini anlamadığım için yaptığım işler bilinçli değil.
Bir zaman geçiyor, kovanların üzerine kat çıkıyorum ama arılar benimle aynı fikirde olmadığı için yukarı çıkmamakta direniyor.
TRT'de yönetmen arkadaşımız İlhan Dokuyucu'nun babası Mustafa Dokuyucu'dan yardım istiyorum ama o da yaz boyunca Çankırı yolundaki Çandır köyünde. Köye, Mustafa Dokuyucu'ya gidiyorum… Gölbaşında arıcılık malzemesi imal eden Enbiya Erzen'le kovanları inceliyoruz. Hatalı yerleştirilmiş iki petek arasına arılar tarafından yapılan dolguyu temizleyip kaldırıyoruz ama sorunlarım tam olarak çözülmüyor….
Bu arada Batıkent'te oturan ve arıcılık yapan Mahmut Dinç'le tanışıyorum. Andaç çarşısında ayakkabıcılık (evinin bahçesinde arıcılık da) yapan hemşerimiz Erdoğan Altekin aracılığıyla tanıştığım Mahmut Dinç Ayaş Yolunda arıcılık yapıyor.
Mahmut beyle tanışmamızın ardından Ayaş'a gidiyoruz. Usta arıcı hemen belli oluyor. Kovanlarım tek tek elden geçiriliyor, iki kovanda ana arının ölümü nedeniyle kovanların söndüğü kesinleşiyor ve kış hazırlığımızı tamamlayıp dönüyoruz. Dönüş yolunda Mahmut beyin kovanlarının da sonbahar bakımı ilaçlaması yapılıyor.
Kendi kendime arıcılık eğitimi konusunda tekrar karar veriyorum ve TKV'nin Kazan'daki Merkezini Müdür Yardımcısı Bahri Yılmaz'ı arıyorum, arıcılık eğitimi verilip verilmediğini soruyorum ama cevap olumsuz oluyor. Arıcılık eğitimi verilmiyor.
Bu arada Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi'ne gidiyorum. Prof. Ali Çetin Fıratlı'ya ulaşıyorum. Bana büyük ilgi gösteriyor, sorularımı cevaplandırmaya çalışıyor, elindeki kitaplardan birini, incelemek üzere bana veriyor. Ancak orada da kurs yok…
Aramaya devam ediyorum. Ankara'da Tarım İl Müdürlüğü'ne başvuruyorum. Aralık ayında bir kurs düzenleneceğini öğrenip kursu beklemeye başlıyorum….
Bekleme uzun sürmüyor. Aralık ayı başında bir telefon geliyor, "Metin bey, kurs 16 Aralık'ta başlıyor, sabah saat 9'da Tarım İl Müdürlüğü Yenimahalle kampusunda hazır olun" deniliyor.
!6 Aralık'ta, biri bayan, 10 arkadaşın katıldığı bir haftalık kurs başlıyor. Kurs öğretmenimiz Erdal Bıyıklı, bir ön bilgi niteliğindeki kursta teorik bilgiler veriyor. Mevsim nedeniyle uygulamalı olmasa da, neyi ne zaman yapmamız gerektiği konusundaki teorik bilgileri alıyoruz. Yani sizin anlayacağınız artık "sertifikalı arıcı" olduk ama bu işi iyi biliyorum diyebilmek için daha "çoook fırın ekmek yemek" gerek.
Olay Mustafa Dokuyucu ile Mahmut Dinç'in dediği noktaya geliyor.. Arıcılık iş başında yaparak öğreniliyor. Ancak işi bilinçli yapabilmek için teorik eğitimi de unutmamak gerekiyor……
Benim arıcılığa başlama hikayemi okuduğunuza göre, yaptığım araştırmalar sırasında elde ettiğim bilgileri paylaşmaya var mısınız? Cevabınız "Evet" ise beni izlemeye devam edin….